Beaked whales (Ziphiidae) are the second largest family of cetaceans with no less than 21 species. Beaked whales are all deep-sea whale species that are rarely seen at the surface of the ocean and about which very little is known. I myself always find it very difficult, and I am cautious, to recognize a species and to record it as a clear observation.
Most knowledge and information of all beaked whales comes mainly from strandings and observations are therefore quite rare. In the 15 years that I have been observing whales I have only seen 2 species of beaked whales: the Northern bottlenose whale and the Blainville’s beaked whale. The assumption I make is that I have probably seen more species of beaked whales, but then my observations were not sufficient because, for example, the ocean was too rough or the beaked whales were simply too far away. My own experience is that it is also a very shy whale species that is very sensitive to sound, for example.
Beaked whales can be recognized by their dorsal fin, which is placed far back, small pectoral fins and grooves on the underside of the throat. Male beaked whales have 2 teeth at the front of their mouth and they all have a fairly stocky appearance. These 2 teeth do not have a function in chewing food, but are used during aggressive encounters with other male beaked whales.
Beaked whales are vertical deep-sea hunters and their food consists mainly of various types of squid. Most of the beaked whales eat squid by suction and therefore they do not have to chew. This also applies to the sperm whale.
Sucking food such as squid is not without danger for beaked whales and sperm whales. The beak of a squid is very difficult to digest and can even be fatal for the whales. The sperm whale uses amber for this in its digestive tract. Amber is a kind of waxy substance that ensures that this wax substance comes around the beak, making it easier to pass through the gastrointestinal tract. This turns into ambergris, which is very valuable in the cosmetics industry, especially for perfume.
The photos on my website can be called special. I took the photos of the Blainville’s beaked whales a few years ago just off the coast of Funchal (Madeira). The location, so close to a big city, is very special and rare, just as it was special that it is not deep there at all.
The photos of the Northern bottlenose whales were special in the Azores because this group passed by very early in summer. Normally the Northern bottlenose whale is only there in the autumn and even then the sighting is rare.
Spitssnuitdolfijnen
Spitssnuitdolfijnen (Ziphiidae) is de op een na grootste familie van de cetaceeën van maar liefst 21 soorten. Spitssnuitdolfijnen zijn allemaal diepzee walvissoorten die maar weinig aan de oppervlakte van de Oceaan te zien zijn en waar ook heel weinig over bekend is. Zelf vind ik het altijd erg moeilijk, en ben ik er voorzichtig mee, om een soort te herkennen en als waarneming te noteren.
De meeste kennis en informatie van spitssnuitdolfijnen komt hoofdzakelijk vanuit strandingen en zijn waarnemingen dus vrij zeldzaam. In de 15 jaar dat ik walvisobservaties doe heb ik maar 2 soorten spitssnuitdolfijnen gezien: De Butskop en de Blainville’s Spitssnuitdolfijn. De aanname die ik doe is dat ik waarschijnlijk wel meerdere soorten spitssnuitdolfijnen heb gezien maar dan waren mijn waarnemingen niet voldoende omdat bijvoorbeeld de Oceaan te ruig was of dat de spitssnuitdolfijnen simpelweg te ver weg waren. Mijn eigen ervaring daarnaast is dat het ook een zeer schuwe walvissoort is die zeer gevoelig is voor bijvoorbeeld geluid.
Spitssnuitdolfijnen zijn te herkennen aan de ver naar achteren geplaatste rugvin, kleine voorvinnen en groeven aan de onderkant van de keel. Bij mannelijke spitssnuitdolfijnen bevinden zicht 2 tanden aan de voorkant van de bek en hebben ze allemaal een vrij gedrongen uiterlijk. Deze 2 tanden hebben overigens geen functie bij het kauwen van voedsel maar worden gebruikt tijdens agressieve ontmoetingen met andere manlijke spitssnuitdolfijnen.
Spitssnuitdolfijnen zijn verticale diepzee jagers en hun voedsel bestaat voornamelijk uit diverse soorten inktvis. De meeste van de spitssnuitdolfijnen eten door middel van het opzuigen van de inktvis en hoeven dus niet te kauwen. Dit geldt hetzelfde voor de potvis.
Het opzuigen van voedsel zoals inktvissen is niet zonder gevaar voor spitssnuitdolfijnen en potvissen. De snavel van een inktvis is namelijk zeer moeilijk verteerbaar en kan zelfs dodelijk zijn voor de walvissen. De potvis gebruikt hier zelf amber voor in zijn spijsverteringskanaal. Amber is een soort waxachtige substantie die er voor zorgt dat deze wax substantie om de snavel heen komt waardoor het gemakkelijker door het maag-darmkanaal heen gaat. Dit resulteert dan weer in ambergris wat in de cosmetica-industrie zeer waardevol is en dan met name voor parfum.
De foto’s op mijn website zijn bijzonder te noemen al vind ik zelf. De foto’s van de Blainville’s spitssnuitdolfijnen heb ik een aantal jaren geleden gemaakt vlak voor de kust van Funchal (Madeira). De plek, zo vlak voor een hoofdstad, is erg bijzonder net als dat het bijzonder was dat het er helemaal niet diep is.
De foto’s van de Butskop waren bijzonder in de Azoren omdat deze groep heel vroeg in de zomer voorbij kwamen. Normaal is butskop er pas in het najaar en zelfs dan is de waarneming zeldzaam.
