Desertinho Atlantic Ocean – 29 sperm whales in the North Sea beached because of starvation and is caused by Sinus barotrauma.
North Sea, 9 January 2016, two dead sperm whales washed up on the German island of Wangerooge. Three days later, five sperm whales, already in poor condition, were swimming downstream in the path of least drag when they were washed into beach by horrendous wind-driven currents as they approached Texel Island. Then two days went by before two more sperm whales went ashore on the same island. Then on 20 January, four sperm whales from the same pod approached the shore near Cliff Parade, Hunstanton inside the “Wash” on UK’s East Coast at 52.937 N ; 0.481 E (link). This stranding site was 182 miles northwest of Texel Island. One whale stranded and died. Then on 23 January, the three sperm whales spotted at Cliff Parade were found washed up on the beach at Skegness on the north side of the “Wash.” Then, 2 februari 2016, eight sperm whales washed up on the German island of Kaiser Wilhelm koog. And finally, 4 februari, one sperm whale beached in Norfolk. There is not a shadow of doubt that all 29 sperm whales were all from the same pod.
Sperm whales do not feed in the North Sea. It is far too shallow for the larger squid they prefer to eat. This tells us that something went terribly wrong with their navigation system before they even entered the North Sea. Said differently, if they could navigate, they would not be in the North Sea. If we assume they could not navigate, then we know for sure which way they would swim. Anything and everything, without a sense of direction, will swim or drift downstream with the flow of the surface current simply because downstream in the path of least drag. It’s like water flowing downhill, anything lost at sea always washes downstream. Something else went terribly wrong with the sperm whales. Their stomachs were empty (link) (link). Besides not being able to navigate, these whales could not dive and feed themselves. And since their fresh water comes from the food they eat, they were no doubt extremely dehydrated.
Important to mention is that there had been measured 2 strong solar flares together with a big so called sun storm in december thus before the sperm whale strandings in januari. Both naturel phenomena could have effected these sperm whales their journey hard within that period. Besides that there was a relative low shallow mag. 5 seaquake measured in the Atlantic Ocean in januari and this seaquake had affected the Atlantic Ocean it’s magnetic fields as well. The combination of both naturel phenomena could have caused a so called Sinus barotrauma to this pod of male sperm whales. So, there is a strong possibility it had affected the migration route of this pod. Namely, sperm whales do migrate on the Ocean it’s magnetic fields as well and these fields had been disturbed by these 2 strong natural phenomena. To prove this theorie is realy very hard because it was only possible to prove their cause of death within a couple of hours.
Last friday, the 1st of april, two sperm whales of the same pod passed by the coastline of the Netherlands. This time both sperm whales almost entered the Westerschelde, which is a searm of the Norh sea, but they were less disorientated like the other 29 sperm whales. As instructed before in 2015, to the local rescue organisations in the Netherlands by Desertinho Atlantic Ocean Whale observations, these organisations finally folowed our technics, and tactics. Both sperm whales are now at open (North)sea, and we will still monitor them and we hope to meet them soon in the Azores.
Sperm whale, Potvis
http://deafwhale.blogspot.nl/2016/01/seven-sperm-whales-beach-on-dutch-island.html
Desertinho Atlantic Ocean – 29 potvissen in de Noordzee zijn gestrand vanwege een gebrek aan voedsel en de oorzaak hiervan is Sinus barotrauma.
Noordzee, 9 Januari 2016, twee dode potvissen stranden op de Duitse kust bij het Waddeneiland “Wangerooge”. Drie dagen later, 12 januari, stranden er vijf potvissen op het Waddeneiland Texel. Beide groepen potvissen verkeerden in slechte conditie en zwommen daarom stroomafwaarts omdat ze geen kracht meer hadden om tegen de windrichting, en zeestroming, in te zwemmen. Dit met dodelijke strandingen tot gevolg. Na deze twee strandingen volgden er nog eens twee potvis strandingen op Texel. Vervolgens, 20 januari, strandde er nog eens vier potvissen, van dezelfde groep, in de buurt van Cliff Parade (Hunstanton the “Wash”) op de Engelse kust op deze locatie: 52.937 N ; 0.481 E (link). Deze stranding was op 182 kilometer ten noordwesten van Texel. Vervolgens, 23 januari, werden er drie potvissen waargenomen in bij “Cliff Parade” in Engeland en ook deze groep potvissen strandde in de plaats “Skegness” aan de noordzijde van de “Wash”. Vervolgens, 2 februari 2016, zijn er acht potvissen gestrand op de kust van het Duitse Waddeneiland Kaiser Wilhelm koog. En tot slot, op 4 februari, strandde er nog een potvis en dit keer in Norfolk.
Alle 29, mannelijke potvissen, reisden gezamenlijk, als groep (pod) naar de gebieden rondom de evenaar om daar naar hun familie terug te keren. Omdat potvissen er om bekend staan dat ze hun familie, en vrienden, heel goed herkennen zullen deze 29 potvissen gemist worden in de Atlantische Oceaan.
Belangrijk om te weten is dat potvissen de Noordzee vermijden omdat deze zee te ondiep is voor hen en omdat er geen voedsel, zoals de grotere inktvis soorten, aanwezig is. Dit verklaart dan ook dat er iets vreselijk mis is gegaan met 29 navigatie systemen. Potvissen communiceren via zogenaamde “clicks“. Deze vorm van communicatie kunnen potvissen pas succesvol gebruiken als er geen zonlicht meer door het zeewater komt en als de zee diep genoeg is. Omdat de Noordzee te ondiep is voor deze vorm van communicatie is de potvis daar aangewezen op hun “zicht en gehoor”. Voor de potvis is dit niet de beste combinatie om te kunnen navigeren. Dit is dan ook gebleken en is dan ook de reden dat ze in de Noordzee zijn gebleven. Het gevolg hiervan is, doordat hun “click” navigatie systeem niet werkte, dat deze groep “verzwakte” potvissen mede daarom wel mee moest zwemmen met de neerwaartse stroming van de Noordzee en de aanlandige wind in die periode. De combinatie van al deze factoren heeft deze massa stranding(en) uiteindelijk veroorzaakt. Daarnaast is gebleken dat hun magen geen enkele inhoud hadden (link) (link). Hierbij is er direct bewijs geleverd dat, naast dat er geen navigatie mogelijk was voor deze walvissen, ze dagenlang niet meer hadden gegeten. Het logische gevolg hiervan was dat alle 29 potvissen hierdoor een enorm vocht te kort hadden. Vers water krijgen potvissen namelijk binnen in de vorm van het soort voedsel dat ze eten. In dit geval dus reuze inktvis welke niet voorkomt in de Noordzee.
Belangrijk om te vermelden is dat er in de maand december 2 sterke zonnevlammen en een zonnestorm was waargenomen. Dit was ruim voordat de 29 potvissen strandde in de maand januari. Vervolgens was er in de maand januari een relatief kleine zeebeving van mag. 5 gemeten in dat gebied van de Atlantische Oceaan. De samenloop van beide natuurverschijnselen kunnen bij deze groep potvissen een zogenaamd Sinus barotrauma hebben veroorzaakt. Zowel de zonnevlammen, de zonnestorm, als de zeebeving hebben een indirect effect gehad op de magnetische velden van de Atlantische Oceaan in die periode en hebben een direct effect gehad op walvis migratie routes. Walvissen migreren namelijk regelmatig op de magnetische velden van de Oceaan. Belangrijk om te benoemen is dat deze theorie niet met 100% zekerheid te onderbouwen is en dat dit alleen mogelijk was geweest binnen een aantal uur na de potvis strandingen.
Op vrijdag, 1 april, passeerden er twee potvissen, van deze zelfde pod, de Nederlandse kust. Beide potvissen dreigden dit keer de Westerschelde op te zwemmen (een zeearm van de Noordzee). Ook deze potvissen waren hun gevoel voor richting kwijt maar in mindere mate dan de grote groep potvissen die in januari gestrand waren op de diverse kusten van de Noordzee. Gelukkig voor beide potvissen hebben de lokale zeezoogdieren redding organisaties uiteindelijk de technieken, en tactiek, van Desertinho Atlantic Ocean Whale observations succesvol toegepast. Beide potvissen zwemmen weer op open (Noord)zee en zijn inmiddels onderweg naar de Azoren waar ik ze binnenkort hoop te zien.
